In Kassel is niets wat het lijkt

De schrijver Enrique ontvangt een uitnodiging om deel te nemen aan de Documenta 13 in 2012, de internationale tentoonstelling voor hedendaagse kunst. Deze tentoonstelling wordt elke vijf jaar gehouden in het Duitse Kassel. Van Enrique wordt verwacht te schrijven aan een tafel in een afgelegen chinees restaurant terwijl het publiek over zijn schouder meekijkt. De wat melancholieke, fantasievolle schrijver ziet er enorm tegenop. Hij is nog maar net herstelt van een inzinking. Maar hij gaat en heeft het zwaar. De schrijver en zijn alter ego’s worden omringd door talen die zij niet beheersen. Zoals Duits, Chinees en niet in het minst de taal van de avantgardistische kunst. En juist dat gegeven resulteert in een eigenaardig, energiek soort optimisme   De schrijver geeft als het ware een persoonlijke rondleiding op de tentoonstelling en beschrijft de kunstwerken die hem aken. Dit boek is een verslag van een wereld waarin je soms een vreemde voelt. Tegelijkertijd is het een ode aan de kunst, hoe het in staat is je uit je comfort zone te halen, je uitdaagt na te denken, om hoopvol te zijn ook al ben je geneigd tot melancholie.