Even bijpraten met...

Nora de Vries, vrijwilliger bij Senia

Nora de Vries is al vele jaren actief als vrijwilligster voor Senia. Zij verzorgt, vanuit huis, de persberichten voor bibliotheken en in plaatselijke kranten over oprichtingsbijeenkomsten van Senia's lees- en luisterclubs.

Hoe beleef je deze bijzondere tijd?

Het is een beetje leven op afstand en eigenlijk heb ik daar geen moeite mee. Er verandert niet zoveel voor mij. In 'normale' tijden heb ik ook geen behoefte aan heel veel sociale contacten. Mijn man en ik zijn beide gepensioneerd en we gedijen prima in en rondom ons huis. De omgeving nodigt uit tot wandelen. Wij kunnen vanuit huis zo naar de Hatertse Vennen lopen. En dat wandelen doen we dagelijks.

Waar ben je op dit moment mee bezig?

Ik lees veel, mijn hele leven al. Op dit moment lees ik Poubelle, een roman van Pieter Waterdrinker, gebaseerd op een historische gebeurtenis. Ik ben lid van een leesclub Geschiedenis van Senia. We hebben op 7 juli weer een bijeenkomst gepland. Ik ben daar wel over aan het denken: hoe gaan we het doen op anderhalve meter afstand?
Ik ben ook vrijwilligster bij het Radboud UMC in Nijmegen. Ik heb het secretariaat van de seniorenafdeling van de personeelsvereniging. Dat ligt nu natuurlijk stil. Verder ben ik graag in de tuin bezig. En mijn man en ik zijn erg aan het nieuws gekluisterd. Wij lezen twee weekendkranten en zijn daar de hele week zoet mee. We zijn altijd al veel bezig geweest met nieuwsgaring, maar in deze tijd nog wat meer.     

Wat voor invloed heeft corona op je werk voor Senia?

Best wel veel. Meestal begin ik in het najaar met de persberichten voor de oprichtingsbijeenkomsten in januari. Ik denk dat ik toch wel zo’n 200 persberichten per jaar verstuur. Er zijn periodes, bijvoorbeeld in de Week van de Leesclub, dat ik er bijna fulltime mee bezig ben. Ook als er plaatsen vrij zijn in leesgroepen, stuur ik daar soms persberichten over. Dat ligt nu allemaal stil, er worden geen nieuwe groepen opgericht. Misschien kunnen we in september weer opstarten. Dat perspectief wil ik graag voor ogen houden.

Hoe zorg jij er zelf voor dat je het volhoudt?

Ik vertelde al dat er niet zoveel is veranderd voor mij. Het is jammer dat we de kinderen niet meer echt kunnen zien, maar er is op veel andere manieren contact. Natuurlijk mis ik de musea, het kopje koffie op het terras, en moeten de vakantieplannen misschien uitgesteld worden. Dat is dan een jaartje niet, maar hoe erg is dat? Het heeft geen zin je overal druk over te maken. Ik ben begonnen met het breien van sokken. Is ook leuk.

 

Ria Hullegie