Even bijpraten met...
Mirjam Walraven, initiatiefneemster leesclub voor doven en slechthorenden
Hoe beleef je deze bijzondere tijd?
Het is een rustige periode. Net als voor iedereen is het moeilijk om contact met anderen te organiseren. Je moet er over nadenken; is er genoeg afstand bijvoorbeeld als ik met iemand praat. Maar ik ben het wel gewend. Ik moet mijn contacten met anderen vaak voorbereiden, nadenken over welke manier het contact het gemakkelijkst kan verlopen. Ik heb nu wel geleerd om te facetimen, met zoom te werken en te skypen. Er is in die zin een wereld voor mij open gegaan.
Waar ben je op dit moment mee bezig?
Ik doe mee aan Let’s talk een internetsite, gestart door enkele schrijf- en gebarentolken, waar dove en slechthorende mensen gemakkelijk met elkaar in contact komen. Er zijn gebarentolken en schrijftolken aanwezig en er wordt veel met mimiek gedaan. Het is een soort huiskamer waar je altijd welkom bent. De site is twee keer per dag open: ’s morgens van 10.00 uur tot 12.00 uur en na de middag van 16.00 uur tot 18.00 uur. Je kunt er je verhaal kwijt en er worden activiteiten georganiseerd, een pub quiz bijvoorbeeld of stoelyoga. Dan ben je wel alleen thuis, maar het voelt niet alleen.
Regelmatig doe ik Qi Gong oefeningen in een groep 'horende' mensen. Dat kan hier in Hilversum buiten. We zorgen dat we op anderhalve meter afstand van elkaar staan. Ik sta dan wel vlak voor de lerares, zodat ik alles goed kan volgen. Verder zit ik in een schrijfgroep voor het schrijven van memoires. Die is nu ook online per mail. Onze Senia leesgroep voor doven en slechthorenden bespreken we via Zoom.
Wat voor invloed heeft corona op je deelname aan de Senia leesgroep voor doven en slechthorenden?
Het is misschien gek om te horen, maar dit onlinegebeuren heeft een positieve invloed op mijn deelname. Ik word veel minder afgeleid omdat alles op één scherm plaats heeft. De tekst van de schrijftolk staat onder in beeld en mijn leesgroep collega’s zie ik heel duidelijk ofwel groot in beeld of klein. Ik ben nu meer alert op de reacties als iemand iets vertelt. En ik kan me beter focussen.
Ik wil hier graag nog eens een lans breken voor het belang van de schrijftolk voor doven en slechthorenden. Zij zijn onmisbaar bij een leesgroep; er zijn veel slechthorende mensen in de leesgroepen van Senia. Maar ook bij andere activiteiten, bijvoorbeeld bij een museumbezoek, zijn zij heel nuttig. Ze hangen een typewriter om hun schouders en schrijven net zo snel als er gepraat wordt. De mensen die het nodig hebben krijgen kleine tablets. Dan kan iedereen 'horen' wat de gids vertelt. Een schrijftolk kan voor slechthorende ouderen het verschil maken tussen erbij horen of juist niet. Misschien een idee voor Senia bij het aanbieden van activiteiten?
Hoe zorg jij er zelf voor dat je het volhoudt?
Ik heb veel vrienden, zowel in de dove als in de horende wereld, waar ik online of telefonisch contact mee heb. Regelmatig komt een goede vriendin even binnenwippen. Dan praten we, op afstand, even in de tuin. Soms gaan we samen eten, dan kookt zij bijvoorbeeld het voorgerecht, dan eten we dat op, allebei aan één kant van de tafel en daarna kook ik het hoofdgerecht. Ik lees veel. En maak tijd voor bezinning, naar binnen gaan. Dan voel ik weer dat alles er mag zijn, wat het ook is.