Marianne Sieverding tipt

Benedict Wells Het einde van de eenzaamheid

‘Ik ken de dood al heel lang, maar nu kent de dood mij ook’. Jules, de hoofdpersoon heeft twee dagen in coma gelegen en wordt wakker. Langzaam komen de herinneringen terug, hij ziet de beelden dat hij op zijn motor de stad uitrijdt, de grip op de weg verliest, een boom op zich af ziet komen….

De herinneringen worden steeds scherper en uiteindelijk komt hij uit op een allesbepalende gebeurtenis uit zijn jeugd. Zijn ouders overlijden bij een auto-ongeluk. Jules (14) en zijn oudere broer en zus, Marty en Liz, blijven alleen achter. Er is een tante, maar de kinderen gaan noodgedwongen naar een internaat waar ze van elkaar gescheiden worden. Hun ‘zorgeloze beschermende jeugd is afgebroken en ze moeten ieder hun weg zoeken. Je leest niet alleen over Jules de hoofdpersoon, maar ook over Marty, een ‘nerd’ en Liz een ‘femme fatale’. Het viel me op dat de kinderen, ondanks dat ze totaal van elkaar gescheiden opgroeien en zich op heel verschillende terreinen begeven, toch een sterke band met elkaar hebben. Ze blijven zich om elkaar bekommeren.

Jules is eenzaam op het internaat, hij wordt niet opgenomen in de groep, zit alleen in de klas tot er op een gegeven moment een meisje naast hem komt zitten. Ze heet Alva. Na een paar dagen gaat ze  ergens anders zitten en is Jules weer alleen.  Alva speelt een heel belangrijke rol in het leven van Jules. Eigenlijk op de manier zoals in de klas gebeurde: even dichtbij hem en dan weer ver weg. Hij blijft haar voortdurend in zijn gedachten houden, klampt zich eigenlijk aan haar vast, ook als ze buiten beeld is. 

Jules was als kind ondernemend, een waaghals eigenlijk, maar als weeskind vereenzaamt hij, zit hij vol vragen, is onzeker en kan zijn draai niet vinden in een loopbaan, niet als fotograaf -van zijn vader geleerd-  niet als auteur. Hij blijft zoekende, dolende zou ik haast zeggen. Marty en Liz worden ook getekend door het vroege verlies. Marty wijdt zich obsessief aan de IT, is daar succesvol in, maar blijft een “aparte”. Liz komt terecht in de wereld van drank, drugs en seks, zoekende maar zich niet willen binden.

Het boek is boeiend vanwege de verschillende zoektochten en de levensvragen. Het is vaak weemoedig, soms treurig maar niet somber. In het verhaal blijft er toch steeds licht aan de horizon verschijnen.

In de rubriek '.... tipt' wijzen medewerkers en leden van Senia ons op boeken (of muziekstukken) die we absoluut moeten lezen. Heb jij een een goede tip? Mail het naar nieuwsbrief@senia.nl.