Dagen in de geschiedenis van de stilte

Eva en Simon hebben het grootste deel van hun volwassen leven samen doorgebracht. Hij is arts, zij lerares en samen hebben ze drie volwassen dochters. Wat hen bindt is genegenheid en solidariteit, maar ook de pijnlijke feiten uit hun vroegere leven. Een verleden die ze zelfs voor hun eigen kinderen verborgen hebben gehouden. Na het abrupte ontslag van hun huishoudster en Simons terugtrekking in zichzelf, moeten de twee hoofdpersonen dit verleden onder ogen zien.

In dit compacte verhaal doet de gelauwerde Noorse schrijfster Merethe Lindstrøm iets knaps. Op het eerste gezicht kabbelt in 'Dagen in de geschiedenis van stilte' het leven van hoofdpersonen Eva en Simon rustig voort. Dit komt door de intieme blik die ik-verteller Eva op haar eigen leven biedt, waarin ze af en toe ook de bespiegelingen van haar man en dochters meeneemt. Tegelijkertijd wordt je vanaf de eerste pagina in een bijna thrillerachtige setting meegenomen, wanneer een indringer de gezinswoning binnendringt. Uiterst kundig creëert Lindstrøm een spanningsboog, terwijl ze daarbij nooit de verstilling van haar hoofdpersonen uit het oog verliest.

Dit evenwicht werkt nog verder door, omdat de stilte in de titel van de roman in alle facetten van het verhaal wordt doorgevoerd: het verzwijgen van het verleden, de relaties tussen verschillende personages en de manier waarop Eva het verhaal verteld. Dit alles levert een knap gestileerde roman op, waarbij vooral de trefzekere schrijfstijl van de auteur nog lang blijft nazinderen.