De behouden tong

In _De behouden tong_ beschrijft Nobelprijswinnaar Canetti de eerste zestien jaar van zijn leven. Hij wordt als oudste van drie zoons geboren in een welgestelde Joodse koopmansfamilie in Roetsjoek, dat toen nog in de Donaumonarchie lag (nu in Bulgarije). Zijn ouders willen meer afstand tot de patriarch van de familie, grootvader Canetti, en verhuizen naar het Engelse Manchester. Omdat grootvader Canetti een vloek had uitgesproken over de verhuizing van zijn zoon vraagt de kleine Elias zich af of zijn grootvader schuld heeft aan de plotselinge dood van zijn vader. Die had hem verteld hoe belangrijk vrijheid is en dat hij niet per se ook koopman moest worden. Zijn vader stimuleerde ook zijn leeslust; Elias bleef zijn leven lang een gretige lezer. Na zijn vaders overlijden neemt zijn moeder een grote plaats in zijn leven in. Hij wil haar niet ook nog verliezen. Hun relatie is innig, maar zeker niet onproblematisch. Elias’ moeder besluit naar Wenen te verhuizen. De oorlog breekt uit en de kleine Elias ervaart wat vijandschap betekenen kan. Hij leert anti-Engelse liederen op school en durft geen woord Engels te spreken. Vanwege de oorlog reist het gezin in 1915 naar Bulgarije. Maar de slechte gezondheid van zijn moeder noopt tot een verblijf in Zwitserland. Elias gaat daar naar school. Hij wordt ouder en zijn wereld wordt groter. Terwijl zijn moeder in een kuuroord verblijft, woont hij twee jaar lang, zonder familie, in een pension in Zürich. Dit eerste deel van zijn autobiografie eindigt als hij uit dit paradijs wordt verdreven doordat het hele gezin naar Frankfurt verhuist.