De schoft

Tom Wilenski, witte man van middelbare leeftijd, een uitgerangeerde journalist, krijgt de opdracht om nog één reportage te schrijven over een groep vrouwen die vluchtelingen redt op de Middellandse Zee. Eenmaal aan boord van hun naamloze schip bekruipt hem het gevoel dat hij in de val is gelokt. De vrouwen menen dat hij foute meningen is toegedaan en willen hem kwijt, maar de Italiaanse kustwacht weigert het schip toegang tot de havens. Dan besluiten ze uit te varen voor een nieuwe reddingsmissie. Voedsel en brandstof raken op, de euforie van de geredde mannen slaat om in wanhoop en als bij toverslag is zowel Sicilië als Malta uit de zee verdwenen. Tom vraagt zich af of hij het schip ooit nog levend zal verlaten.

Over deze roman, waarin niets zwart-wit is, kun je uren praten. Veel actuele onderwerpen passeren de revue: vluchtelingencrisis, polarisatie links en rechts, wokeness etcetera. Het is interessant hoe alle personages geportretteerd worden: de journalist, de vrouwen, de vluchtelingen...
De gebeurtenissen op het schip worden afgewisseld met verhalen van heilige vrouwenlevens van weleer. Vrouwen, die hun lichamen opofferden voor een hoger/heilig doel. Wat is het verband?