Eerste Symfonie

Johannes Brahms (1833-1897) heeft de ‘klassieke’ symfonie als het ware her-uitgevonden. In het begin van de negentiende eeuw werd de muziek van Beethoven als het hoogtepunt van de symfonische muziek beschouwd. Beter dan dat leek als het ware niet mogelijk. Na Beethoven sloeg de symfonische muziek, mede door de invloeden van Liszt en Wagner, een andere richting in (onder andere met het symfonisch gedicht). Dit werd de Nieuwe Duitse School genoemd. Brahms als protegé van Schumann keerde op zijn eigen wijze terug naar de ‘klassieke’ symfonie. Het duurde wel twintig jaar, hij was toen 43 jaar, voordat hij in 1876 het aandurfde een symfonie te componeren die een waardig opvolger van Beethoven zou zijn. Zijn _Eerste Symfonie_ heeft een vaste plaats in het repertoire en wordt vaak uitgevoerd. De luisterwijzer geeft aandacht aan de instrumentatie en stelt de vraag in hoeverre Beethoven nog van invloed was op de zeer kritische Brahms.