Huub Oosterhuis

_Huub Oosterhuis_ (1933-2003) heeft als priester, lid van de Jezuïetenorde, de Nederlandse katholieke kerk op zijn grondvesten doen schudden. Samen met zijn geestverwanten streefde hij naar een lossere band met Rome. De liturgische viering in het Nederlandsen als dichter voelde hij zich een zoeker naar een nieuwe taal voor gelovigen die zich niet meer herkenden in de oude gebeden en formules. Daarnaast zocht hij naar een mogelijkheid om het 'ambt' van priester los te koppelen van het celibaat. Hij hoopte en werkte aan een kerk die dichter bij de mensen stond en zijn bijnaam was 'De Paus van Amsterdam'. Hij was een 'rebel with a cause' en bleef verontwaardigd over de omgang met vluchtelingen, maar ook over de wereld zoals die ingericht is: een slavernijsysteem, 'aanbidding van de ongerijmd vrije markt', die ten koste ging van de aarde en het grootste deel van haar bewoners. Hij verwoordde het eens zo: 'Dat wij medicijnen vinden tegen het ondraaglijk lijden, Dat groten dezer aarde zich bekeren tot de armen'. Begin 1969 werd hij uit de Jezuïetenorde ontslagen. In 1970 trouwde hij met Jozefien Melief met wie hij twee kinderen kreeg: Tjeerd en Trijntje. Hij heeft andere relaties gekregen na dit huwelijk. Zijn kracht was om mensen met elkaar in gesprek te brengen, onder andere door de oprichting van verschillende debatcentra, zoals De Rode Hoed, en De Nieuwe Liefde. In deze lezenswaardige biografie slaagt Marc van Dijk erin een man te beschrijven die met zijn gedichten en liederen zovelen wist te bereiken.