Taal geven aan muziek

Iedereen luistert naar muziek. Smaken verschillen, maar voor velen zijn er wel degelijk bepaalde liederen of stukken die je betoveren. Als je deze magie dan wil uitleggen aan je vrienden of familie, sta je waarschijnlijk met je mond vol tanden. Hoe kan je nou woorden geven aan deze ervaring? Je kan wel wijzen naar de huilende gitaar of een knappe transitie, maar dat pakt het niet. Er is iets in de muziek dat je niet zomaar in de taal uit kunt drukken. Door de eeuwen heen zijn er vele antwoorden gegeven op de vraag waarom muziek ons zo kan raken. Filosoof Jos Kessels neemt ons in dit boek langs enkele van deze ideeën en toont hun tekortkomingen. Musicologen richten zich te veel op structuur, sceptici blijven hangen in twijfels, en empiristen verliezen de ervaring zelf uit het oog. Volgens Kessels is er dan ook een nieuwe harmonieleer nodig, die hij in dit boek uiteenzet. Hierbij combineert hij inzichten uit de fenomenologie met die van klassieke denkers als Plato en Schopenhauer. Deze worden dan weer aangevuld met de scherpe vragen van Willemien, zijn pianolerares. De taal die je wél kan gebruiken, en die Kessels zelf ook etaleert, is gefocust op de ervaring. Het is een dromerige, poëtische taal waarin het verhaal van het muziekstuk tot leven komt.