Waar gezongen wordt

Shula Tas is haar eigen hoofdpersoon in het boek. In deze roman maakt de hoofdpersoon een reis naar haar eigen (joodse) verleden. Ze heeft zang gestudeerd aan het conservatorium, maar na haar afstuderen nooit meer een noot gezongen. “Waarom zing je niet meer?” vraagt haar Iraanse buurvrouw Mina aan haar. Bij het opruimen van de zolder komen geleidelijk alle herinneringen aan het meegedragen verleden naar boven.
Dit is een intiem en persoonlijk debuut. De taal is veelzeggend, rijk aan metaforen en vol mooie gedachtes zoals: “Schaamte is het gebrek aan empathie met jezelf.”