De jakobsladder

Nu Maarten ’t Hart de P.C. Hooftprijs voor zijn verhalend proza is toegekend, mag een roman van hem zeker niet ontbreken in de Senia lijst voor klassieken. In zijn werk heeft hij geregeld het orthodox-gereformeerde geloof in Maassluis afgeschilderd. Ook _De jacobsladder_ speelt zich af in deze contreien en in deze sfeer van calvinistische geloofsbeleving. De titel verwijst naar een Bijbelverhaal. In feite gaat de roman over de opkomst van de familie Ruygveen die vanwege een kerkscheuring een heel nieuw kerkgenootschap stichten. Uiteindelijk gaan ze ten onder aan de bijna bovenmenselijke eisen die de vader als hoofd van het gezin aan zijn vrouw en kinderen stelt. Ondanks het feit dat Maarten ’t Hart zelf deze geloofsbeleving afwijst schetst hij de vreemde, compromisloze denkwereld in deze familie toch met warmte en sympathie. De zoon Jan van dit gezin wordt verpletterd door een scheepsschroef als hij op een middag tussen wal en schip terechtkomt. Hij is zodanig ernstig verminkt dat hij wordt aangezien voor een dorpsgenoot. Deze Adriaan Vroklage heeft die dag echter een heerlijke middag beleefd op het, nog ongerepte, eiland Rozenburg samen met zijn nichtje, zijn eerste liefde. Hij voelt zich schuldig, alsof Jan in zijn plaats is gestorven, lijdt zwaar onder dit schuldcomplex en worstelt met zijn geweten. Als hij bevriend raakt met Anton, een broer van de overleden Jan, bemerkt hij hoe de dood van de jongen in het gezin verzwegen wordt en welke andere geheimen in dit gezin een rol spelen.