De moeders van Mahipar

Forugh Karimi, zelf uit Afghanistan gevlucht, schreef de familiegeschiedenis van Ramín Sam Menzèl. Met zijn moeder Lolo is hij op driejarige leeftijd naar Nederland gekomen. Hij weet niet wie zijn vader is. Zijn moeder heeft hem nauwelijks informatie gegeven. Wanneer zij overlijdt vindt hij dagboekaantekeningen van zijn moeder. Hij laat ze een tijd liggen. Jaren later vertaalt zijn vrouw, Sarah ze voor hem. Dan wordt Sarah voor hun appartement neergestoken. Steeds duidelijker ontvouwt zich de familiegeschiedenis. Het wordt duidelijk waarom Sarah werd neergestoken en wie de dader is. Elke pagina van de 483 is het waard om gelezen te worden, het verhaal voert je mee. In een gedeelte van een brief die Forugh aan haar lezers schrijft zegt ze het volgende: "_De moeders van Mahipar_ vertelt het verhaal van een familie die uit elkaar gerukt wordt door de oorlog en waarvan de leden verspreid over de wereld ieder een eigen lot tegemoet gaan. Met deze roman wil ik mijn volk een gezicht geven, met alle menselijke nuances dat het verdient, in een verhaal over liefde, vriendschap, geweld, mededogen, en tot slot over de zoektocht naar een bewoonbaar thuis."