Nieuwe lichamelijkheid

In 'Nieuwe lichamelijkheid' van filosoof Jenny Slatman staat het denken over lichamelijkheid centraal. Het is een empirisch-filosofisch onderzoek naar de betekenis van lichamelijkheid binnen gezondheidspraktijken in Nederland. Het biedt een algemene reflectie op het lichamelijk bestaan van mensen en beperkt zich niet alleen tot gezondheidsproblemen. Slatman onderzoekt de relatie tussen lichamelijkheid en mogelijkheden: de verbinding tussen lichamelijkheid en kunnen. Slatman laat zich inspireren door de fenomenologie van Merleau-Ponty, die stelt dat we de wereld altijd waarnemen vanuit en met ons lichaam. Ze verwerpt de dualistische opvatting van René Descartes, waarin lichaam en geest strikt gescheiden zijn. In plaats daarvan verschuift zij de focus van Descartes’ “Ik denk” naar een belichaamd subject: “Ik kan”. Deze verschuiving onderbouwt Slatman zorgvuldig. Ze maakt gebruik van theorieën en ervaringen uit uiteenlopende disciplines, waaronder filosofie, psychologie, psychiatrie, neurologie, geneeskunde en literatuur. Hiermee biedt ze de lezer een breed perspectief om haar gedachtegang van “Ik denk” naar “Ik kan” te volgen. Het boek is helder en toegankelijk geschreven. Slatman ondersteunt haar ideeën met vele voorbeelden en biedt een duidelijke duiding. Ze pleit voor diversiteit en inclusiviteit in de samenleving, met aandacht voor materiële aanpassingen in onze gedeelde wereld. Daarbij roept ze op om de witte norm niet langer als uitgangspunt te nemen. Nieuwe Lichamelijkheid is een filosofische benadering die relevant is voor iedereen en raakt aan fundamentele vragen over ons mens-zijn.