Leesclub Homerus
in the picture
Met trots presenteren we onze nieuwe persfoto's. Met grote dank aan de medewerking van leesclub Homerus. Als heuse fotomodellen gingen ze te werk. Het leesclubplezier spat van de foto's af! Wat maakt hen zo hecht als leesclub? En hoe was het om mee te doen aan Senia's fotoshoot? 
Hoe is leesclub Homerus ontstaan?
Vier jaar geleden vatte twee buurvrouwen het plan een leesclub te starten. Nadat het verspreiden van posters geen effect bleek te hebben, besloten ze gewoon maar wat rond te vragen in de buurt. Dit bleek wel te werken en zo ontstond leesclub Homerus (genoemd naar de wijk, niet de schrijver).
Wat kenmerkt jullie leesclub?
Onze groep verschilt waarschijnlijk niet zoveel van andere leesgroepen. We bespreken de gekozen boeken met behulp van Senia’s leeswijzers en voegen daar onze persoonlijke opvattingen en verhalen aan toe. Boeken gaan vaak over belangrijke levensthema’s als depressiviteit, gezondsheidsproblemen… Door hier met elkaar over te praten, raak je steeds meer verbonden op persoonlijk vlak.
Het is leuk dat alle leden zo verschillend zijn. Sommige leden zijn wat inhoudelijker en bereiden zich goed op de besprekingen voor. Andere gaan er juist wat meer blanco en open in. Hierdoor heeft iedereen een eigen rol en inbreng tijdens de besprekingen.
Zijn er wisselingen van leden geweest?
We hebben enkele leden gedag gezegd en daarvoor in de plaats nieuw leden verwelkomd. Dit verliep tot nu toe eigenlijk heel natuurlijk. In een telefoongesprek werd uitgelegd hoe onze leesclub werkt en wat de bedoeling is. Als iemand enthousiast was, kwam iemand proefdraaien. Dit ging altijd goed. We hebben zelfs ervaren dat het fijn is om af en toe een nieuw lid op te nemen. Het geeft een nieuwe inbreng aan de besprekingen en groepsdynamiek.
Welk boek raden jullie andere leesclubs aan?
Oeh, lastig.. Zegt Nicole. Dan ga ik toch voor De kapperszoon. Sommige vonden het boek niks, anderen juist wel. De cijfers liepen van een 6- naar een 8. Het boek biedt echter hele goede handvatten voor een pittige discussie… Wat zou ik doen? Heel leuk om met hierover met elkaar van gedachten te wisselen.
Verslag van de fotoshoot
Isabelle, Esther, Nicole, Hennie, Jessica, Natas en Anja maakten zelf een verslag van de fotoshoot 🙂
Een beetje lacherig druppelen we binnen. Het is de eerste bijeenkomst van onze leesclub Homerus van het nieuwe seizoen, maar meer nog is het dé grote avond, ónze grote avond. We worden heuse fotomodellen! Dat is best spannend, maar tegelijkertijd ook heel erg leuk.
De aanleiding voor deze vrolijke avond was een oproep in de Nieuwsbrief van Senia. Senia zocht een leesgroep die voor de website een fotoshoot wilde doen. Hennie las deze oproep en dacht dat we wel aan de basisvoorwaarden voldeden. We zijn in ieder geval fotogeniek. Vraag dat maar aan Isabelle die het niet kan laten elke bijeenkomst een groepsfoto te maken. Nog belangrijker: we hebben samen plezier. Aan een andere voorwaarde konden we lastiger voldoen: mannen in ons gezelschap. Wij zijn een groep met alleen vrouwen, maar na een paar berichtjes waren er al snel twee vrijwilligers. Hoe vrijwillig ze zijn aangemeld zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar wij waren blij dat ze er waren en de mannen speelden een grote rol bij het eindresultaat.
Waren de eerste foto’s nog wat stijfjes, al gauw werden we losser en werd er zoveel gelachen, dat de foto’s steeds natuurlijker werden. Hilarisch was voor ons het moment dat de fotografe zei dat het overhemd van Erik te roze was. Dat was te overheersend op de foto. Henk, in wiens huis de fotoshoot plaatsvond, ging op zoek naar een donker colbertje, dat Erik kon dragen. Stond het echt beter? Dat is de vraag, maar de fotografe was tevreden.
Nadat iemand voorstelde, dat we wel een foto konden maken met een glaasje wijn erbij, kwamen de glazen en flessen op tafel. We drinken meestal geen wijn of iets dergelijks tijdens onze bijeenkomsten, maar deze keer verhoogde het zeker de feestvreugde. Denk dus niet dat een foto ook de werkelijkheid is: mannen in colbertjes, wijn op tafel en, als je goed naar de foto’s kijkt, een leesgroep die muziek luistert.
De fotoshoot duurde wel anderhalf uur en daardoor hadden we minder tijd dan gebruikelijk om het boek van die avond te bespreken, maar dat hebben we wel gedaan, serieus en met een lach. We zijn tenslotte een leesclub.
Denkend aan Senia, zien we mooie foto’s: we vonden het een ondenkbare, verrassende actie. Het ging niet alleen om het maken van een paar foto’s, maar ook om het vastleggen van een sprankelend samenzijn, tenminste zo hebben wij het ervaren.
Denkend aan Senia
zie ik prachtige boeken
in een boekenkast
samen staan.
