‘Ik bel je wel als ik dood ben’

Dit boek is de weergave van eenentwintig gesprekken die schrijver en documentairemaker Cherry Duyns tussen 2011 en 2017 met schrijver en beeldend kunstenaar Armando (1929-2018) heeft gevoerd. De gesprekken worden afgewisseld met een keuze uit de verhalen die Duyns in de loop der jaren over Armando en hun verstandhouding heeft geschreven. Duyns en Armando hebben elkaar langer dan een halve eeuw gekend. De gesprekken gaan over wat hen bond: taal, humor ('Herenleed'), variété (circus), muziek en beeld. Het boek is ook het verslag van de zoektocht van Duyns naar Armando's geschiedenis, zijn jeugd, de Duitse bezettingsjaren (in Amersfoort stond een berucht strafkamp), wat hij hoorde, zag en wat hem is overkomen. We leren stukje bij beetje Armando kennen en zijn gedreven kunstenaarschap begrijpen. In 1998 kreeg Armando een eigen museum in Amersfoort. Bij een rampzalige brand in 2007 ging, naast vele kunstwerken, ook restmateriaal verloren van de documentaire Armando, portret van een vriend uit 2005. Het bracht Duyns ertoe om gesprekken, die ze voor de film hadden gevoerd, nog eens op een memorecorder op te nemen en uit te werken.

Columniste Joyce Roodnat noemde het boek in NRC 'een waagstuk, want het vat een vriendschapsromance samen van twee mannen die op het krampachtige af geen gevoel willen prijsgeven. En toch krioelt het ervan, doordat Duyns de taal hanteert alsof hij muziek maakt. Hij herdenkt zijn vriend met een potje literaire jazz.