Christus kwam niet verder dan Eboli

'Christus kwam niet verder dan Eboli', luidt de titel van het beroemde boek van Carlo Levi uit 1945. Levi kwam uit een intellectueel milieu in Turijn. Hij werd opgeleid tot arts, maar praktiseerde niet. Hij werd liever kunstschilder. In de jaren dertig was hij actief in het verzet tegen Mussolini. Verscheidene keren werd hij gearresteerd en gevangen gezet. Maar in 1935 was dat niet genoeg: hij wordt verbannen naar het uiterste zuiden van Italië, het godvergeten land waar zelfs Christus niet kwam. En hij stapt van het ene op het andere moment een andere wereld in. Een wereld van armoede en gebrek, waar de boeren van staatswege graan moeten verbouwen, hoewel de grond daar niet geschikt voor is. Een wereld waar een diepe kloof bestaat tussen de heren, allen fascisten, en de boeren, een wereld waar haat heerst tussen deze twee groepen. Een wereld waar de katholieke priesters wel aanwezig zijn, maar over geen enkel gezag beschikken. Een wereld van malaria en magie. Een voor Levi volstrekt onbekende wereld. Maar hij is arts, de boeren zijn arm, de kinderen lijden aan malaria. En zo wordt Carlo, zijns ondanks, de arts van het dorp.

Een jaar lang verkeert hij tussen heren en boeren, probeert de onderlinge verhoudingen te begrijpen, observeert en analyseert wat hij ziet. En schrijft daarover.

Even plotseling als de ballingschap begon, wordt ze na een jaar opgeheven. Levi keert terug naar het noorden. Maar hij zal voor altijd anders naar het leven kijken. In dit fascinerende boek beschrijft hij zijn ervaringen in het land achter Eboli.