De stad der blinden

Een rij auto’s staat te wachten voor een rood stoplicht. Als het licht op groen springt, trekt de eerste auto niet op. Als de automobilist daarachter het portier opentrekt, treft hij een wanhopige bestuurder aan die plotseling blind is geworden. Deze openingsscène is de katalysator van een reeks verbijsterende gebeurtenissen, die al gauw apocalyptische vormen aanneemt.

De blindheid blijkt besmettelijk en ook de oogarts, en de man die de eerste blinde heeft thuisgebracht, worden blind. Alleen de vrouw van de oogarts verliest haar gezichtsvermogen niet maar zij doet alsof ze ook blind is om bij haar man te kunnen blijven als de slachtoffers door de autoriteiten in een voormalig gesticht in quarantaine worden geplaatst.

Al snel ziet een groot gedeelte van de bevolking van Lissabon niets meer. De overheid zorgt op gezette tijden voor eten maar verder moeten de blinden het zelf zien te redden. Zij worden streng bewaakt. Ontsnappen is onmogelijk. Als de plaag om zich heen grijpt raakt het gesticht overbevolkt en wordt de situatie erbarmelijk; er ontstaat toenemende paniek en wetteloosheid als op een dag een groep blinden van een andere slaapzaal al het voedsel in beslag neemt en een ware terreur uitoefent. Uiteindelijk breekt er brand uit en een groep van zeven mensen, geleid door de vrouw van de oogarts, weet te ontsnappen; de bewakers zijn inmiddels zelf ook blind weggevlucht.

De roman beschrijft de ondergang van de beschaafde mens. Een prachtig geschreven verhaal over het goede en het slechte in de mens dat je niet snel zult vergeten.