Identiteit, waardigheid, ressentiment en identiteitspolitiek

Dagelijks brengt het nieuws wel een onderwerp van identiteitspolitiek voor het voetlicht. Trump, de Black Lives Matter-beweging, gebedsruimtes op universiteiten: het zijn dankbare, hoopgevende en angstige onderwerpen die veel gesprekken tot een politiek mijnenveld maken. Onderwerpen die zo polariserend kunnen werken dat SIRE een campagne begonnen is om de verbinding met elkaar niet te verliezen. In 1992 schreef Fukuyama in zijn boek Het einde van de geschiedenis en de laatste mens dat de liberale democratie de ‘strijd’ met het communisme had gewonnen en universele erkenning van burgerschap met onvervreemdbare rechten iedereen ten deel zou vallen. Daar komt hij in dit boek op terug. Het vasthouden aan de identiteit van de groep blijkt eerder een splijtzwam in de samenleving dan eenheid te bewerkstelligen. Fukuyama analyseert eerst het begrip identiteit. Om dan dieper in te gaan op hedendaagse kwesties in verband met identiteitspolitiek, waarin begrippen als ressentiment, multiculturalisme, linkse en rechtse identiteitsbeleving aan de orde komen.