Lof der Zotheid

In de Lof der Zotheid neemt Erasmus, filosoof en een van de belangrijkste humanisten van de Renaissance, alle geledingen van de Europese samenleving van zijn tijd op de hak. Hij breekt met de ernst die zo kenmerkend is voor de Middeleeuwen en bepleit een levenshouding zonder dogma's: niets is namelijk zeker in het leven, en dat ontkennen is ijdelheid en hoogmoed. Erasmus, die zelf de kloostergelofte had afgelegd, kon dit allemaal schrijven omdat niet hij aan het woord was, maar de Zotheid. Het briljante aan het boek is dat de Zotheid niet wordt voorgesteld als een betreurenswaardige afwijking, maar als datgene wat de wereld nodig heeft. Alle emoties en hartstochten zijn manifestaties van de Zotheid en zij zorgen ervoor dat mensen doelen nastreven, roem en geld najagen en zodoende de menselijke ontwikkeling bevorderen. Het feit dat mensen niet wezenlijk veranderd zijn sinds dit boek geschreven werd, maakt het tot op de dag van vandaag verrassend actueel.