Terug naar Oegstgeest

De jonge en de wat oudere Jan Wolkers, het leven van toen en de werkelijkheid nu: in korte hoofdstukken vertelt hij om en om over wat hij meemaakte en hoe het leven er daarna in de jaren '60 uitzag. In hoeverre sluiten die twee werelden op elkaar aan? Volgens Wolkers is elke gelijkenis van figuren (op de ijscoman na) alleen toevallig. Dat geeft hem de kans geen blad voor de mond te nemen, de mensen en dingen te beschrijven zoals hij ze zag, ook de minder plezierige. Wolkers werd indertijd soms grof en scabreus gevonden omdat hij de dingen bij hun naam noemde. Nu noemen we de taal helder, krachtig, eerlijk. Een schrijver die zo openlijk zijn eigen leven tot onderwerp nam van een roman kon her en der op afkeuring rekenen.Terug naar Oegstgeest is nooit uit de belangstelling verdwenen en inmiddels 41 keer herdrukt.