klassieker in de spotlights: de avonden
De avonden is de debuutroman van Gerard Reve en is één van de beroemdste boeken uit de Nederlandse literatuur. Het boek heeft als ondertitel Een winterverhaal, perfecte kost dus om tijdens de afgelopen donkere maanden mee weg te kruipen op de bank. Velen deden dit ook, of lazen het boek al eerder. We ontvingen mooie leeservaringen (dank!) en delen die graag.
Het verhaal
“Het was nog donker, toen in de vroege morgen van de twee en twintigste December 1946 in onze stad, op de eerste verdieping van het huis Schilderskade 66, de held van deze geschiedenis, Frits van Egters ontwaakte.” Onze held, hoofdpersoon Frits van Egters, is een 23-jarige mislukte gymnasiast die al enige jaren op kantoor werkt. Hij wordt geplaagd door verschrikkelijke dromen en ergert zich aan iedereen; zijn vader, zijn moeder en aan zijn vrienden en vriendinnen. Iedere dag probeert hij er iets van te maken, maar dat lukt niet zo erg. Zo gaan de laatste tien dagen van het jaar 1946 voorbij zonder dat er veel gebeurt. Op oudejaarsavond probeert hij tevergeefs een aantal vrienden te treffen. In zijn grote eenzaamheid richt hij zich in een gebed tot God. Thuisgekomen begroet hij zijn ouders, gaat naar zijn kamer en voelt zich bevrijd.
Leeservaringen
Ik heb het eind 2022/2023 bijna uitgelezen.Ik vond het erg mooi maar het deprimeerde mij dusdanig dat ik het nog een keer helemaal wil proberen te lezen maar dan in de zomer of zo. Ik wilde het in de periode lezen waarin het zich afspeelt. – Ineke van der Zouw
Het boek is aangrijpend en vertolkt de eenzaamheid en zinloosheid Het slot van het is verassend. – Wim
Een kostelijk boek. Wat een kunst om een boek te schrijven, waarin de saaiheid zo naar voren komt, maar je er tegelijkertijd door geboeid raakt! – Gerhard Poorthuis
Ik las De Avonden denk ik omstreeks mijn 20ste, 1960/61. Ik wist wat ik moest verwachten, want het had al een enorme status. En ik werd niet teleurgesteld: de toon, de kaalheid, de ironie, de armoede, alles resoneerde in mijn naoorlogse brein als een carillon. Frits van Egters en ik hadden veel van elkaar weg. En het magistrale slot ontroerde mij zoals het behoorde. Ik schreef zelf in die tijd een roman. Titel: Naar Binnen, Naar Buiten. Ik stuurde hem naar een uitgever en kreeg hem terug met de opmerking: U hebt Van het Reve goed gelezen en te weinig vergeten. – Jaap Ferwerda
Ik las dit boek enkele jaren geleden op zeventienjarige leeftijd. Ik had begrepen dat het ietwat controversieel was en niet populair bij mijn leeftijdsgenoten, dus ik ging het lezen om te ervaren wat ik ervan zou vinden. Ik vond veel herkenning in het verhaal van de hoofdpersoon; vooral in zijn eenzaamheid en pogingen om de dagen door te komen. Dat zijn worstelingen waar ik destijds zelf ook mee te maken had, en nu eigenlijk meer dan ooit. Dus dank voor deze herinnering aan het bestaan van De Avonden. Ik zal het boek binnenkort nogmaals lezen om mijn hedendaagde herkenning erin te zoeken. – Amy
Gelezen toen ik 15-16 was. Vond het een traag en saai boek. Er gebeurde niks bijzonders. Snapte toen niet waarom dat zo’n bijzonder boek was. – Marie-José Verheugen
Een uitmuntend boek dat de na-oorlogse tijdgeest en het eeuwige conflict tussen jeugd en ouders subliem weergeeft. De beschrijvingen van karakters en omstandigheden laten je meeleven in hun wereld. Een boek waar je in gezogen wordt, niet snel of spannend, maar het heeft een unieke dynamiek, die het je mogelijk maakt dat je alles als het ware zelf meemaakt naast de hoofdpersoon Frits. Een van de top werken uit de moderne Nederlandse literatuur. – Peter Struikman
